W publikacji zawarto pięć artykułów, które w większości dotyczą stosunku środowiska intelektualnego do powstania grudniowego. Pierwszy z nich, autorstwa Sebastiana Ligarskiego, pokazuje, w jaki sposób grudzień 1970 r. został odnotowany i skomentowany przez środowiska twórcze. Studium oparte na analizie wspomnień, pamiętników, dzienników oraz materiałów archiwalnych swoim zasięgiem obejmuje wszystkie ogniska rewolty z 1970 r. W następnym artykule Paweł Szulc omawia stosunek oraz zachowanie szczecińskiego środowiska dziennikarskiego wobec grudniowej rewolty. Autor wykorzystał bogaty materiał archiwalny, na jego podstawie odtwarzał działania dziennikarzy w tym czasie. W artykule obalił też wiele mitów oraz nieścisłości, które do tej pory funkcjonują w dyskursie publicznym. Maciej Maciejowski starał się opisać reakcję środowiska naukowego w tym okresie. Artykuł jest z pewnością początkiem większej dyskusji o roli i stosunku ludzi nauki do przełomowych zdarzeń w Szczecinie w XX wieku. Porusza także temat wpływu Piotra Zaremby na środowisko akademickie naukowe tego miasta. Zbigniew Stanuch przedstawił zachowania duchownych w czasie powstania. Do tej pory w publikacjach główny nacisk kładziono na stosunek Episkopatu Polski, księdza prymasa Stefana Wyszyńskiego oraz biskupów do rewolty. Autor skupił się na ukazaniu duchowieństwa szczecińskiego i jego zachowaniach, w tych trudnych dniach, wobec społeczeństwa. Małgorzata Ptasińska-Wójcik zajęła się stosunkiem paryskiej „Kultury” do rewolty grudniowej. Autorka korzystała z archiwum Jerzego Giedroycia, opisując dokumenty do tej pory nieznane historykom.