Dwoje nastolatków, Małgosia i Michał, dorasta w cieniu opowieści o tajemniczych Drągalach, którą często słyszeli w dzieciństwie od babci i dziadka. Trudno im jednak do końca uwierzyć w to, że fantastyczne stwory żyjące gdzieś w odległym świecie mogą być prawdziwe... Jak bardzo się mylą! Pewnego dnia zostaną wraz z rodzicami porwani do krainy ciemiężonej przez bezlitosnego władcę, który nie liczy się z nikim i z niczym. Czy wystarczy im odwagi, by stawić czoła oprawcy? Czy znajdą sprzymierzeńców w tej dziwnej krainie? Czy uda im się wrócić na ziemię i uratować innych porwanych? To wciągająca, pełna szalonych przygód opowieść o przyjaźni, walce dobra ze złem, sile uczuć i... całkiem ludzkich kosmitach. Nagle usłyszeliśmy głośny dźwięk. Początkowo zdawało nam się, że to muzyka z filmu, ale to, co działo się na ekranie, nie pasowało do dobiegających nas odgłosów. Zaciekawieni jednocześnie podnieśliśmy się z kanapy i natychmiast osłupieliśmy z przerażenia. Za oknem unosiły się powietrzne pontony. W jednej chwili prysnął nasz spokój. Tata starał się być jak zawsze opanowany i analizował sytuację, zdenerwowanie można było jednak wyczytać z jego twarzy. Mama trzęsącymi się dłońmi zasłoniła twarz, Michał z szeroko otwartymi oczami nie poruszył się nawet o milimetr, a ja miałam wrażenie, że zaraz zemdleję. Drżałam na całym ciele, a serce waliło mi tak, jakby za chwilę miało wyskoczyć z klatki piersiowej. Szybko zrozumieliśmy, że przestrogi dziadków nie były pustymi słowami. Opowieść o Drągalach nie była bajką.