SOWA OPAC : Powiatowa Biblioteka Publiczna w Sieradzu Katalog księgozbioru i multimediów

KATALOG GŁÓWNY Bibliografia 1975-1998 Bibliografia od 1999 Szkatuła Piórem Rzeźbiona

Advanced search Kolekcje

Simple search Advanced search

Simple search Kolekcje

á â ă ä ç č ď đ é ë ě í î ľ ĺ ň ô ő ö ŕ ř ş š ţ ť ů ú ű ü ý ž ® € ß

Á Â Ă Ä Ç Č Ď Đ É Ë Ě Í Î Ľ Ĺ Ň Ô Ő Ö Ŕ Ř Ş Š Ţ Ť Ů Ú Ű Ü Ý Ž © § µ

Chosen:

155769

Book

In basket

rate

Siedem skór Esther Wilding / Holly Ringland ; przełożyła Ewa Penksyk-Kluczkowska. - Wydanie pierwsze. - Warszawa : Marginesy, 2025. - 596, [4] strony ; 21 cm.

Author

Ringland Holly Autor Penksyk-Kluczkowska Ewa Tłumaczenie

Form of Work

Książki Proza

Demographic Group

Literatura australijska

Subject

Osoby zaginione Pamiętniki i wspomnienia Przemiana duchowa Rodzina Siostry Żałoba Kopenhaga (Dania) Tasmania (Australia ; wyspa) Wyspy Owcze (Dania)

Genre/Form

Powieść psychologiczna

Esther Wilding jechała do domu drogą wzdłuż wybrzeża dokładnie w rocznicę tego dnia, gdy jej siostra weszła do morza i zaginęła. Teraz, pod wieczór, światło było boleśnie złote. Wydaje się, że część odpowiedzi kryje się w pamiętniku, do którego dziewczyna wkleiła siedem ilustracji przedstawiających tajemnicze postacie i do każdej dołączyła zagadkowe wersy. By podążyć śladami ukochanej siostry, Esther wyrusza z Tasmanii do Kopenhagi. Podczas długiej podróży, która zaprowadzi ją aż na Wyspy Owcze, odnajdzie bohaterki nordyckich legend i baśni, ale też żywe kobiety gotowe podzielić się swoją mocą i mądrością.

zob. w.bibliotece.pl

Availability:

Wypożyczalnia dla Dorosłych

All copies are currently on loan: sygn. W 820-3 (2 egz.)

Długość kolejki oczekujących: 9.

Notes:

Tytuł oryginału: Seven skins of Esther Wilding, 2022

Reviews:

Sięgnęłam po „Siedem skór Esther Wilding” z niejednoznacznych powodów — może to była potrzeba zanurzenia się w czymś magicznym? A może to była okładka, srebrne światło brzegu? Nie szukałam jasnych odpowiedzi, raczej opowieści, która rozchodzi się powoli. A tutaj fabuła nie pędzi, raczej snuje się, wędruje, bo to coś bardziej do odczuwania niż analizowania. Lubię, gdy narracja dotyka ciała i mitu jednocześnie — morze, (...) siostrzeństwo, szalenie bolesna utrata stapiają się w opowieść na pograniczu jawy i snu.
Książka Holly Ringland to historia Esther, młodszej siostry, która wraca do rodzinnej Tasmanii po zaginięciu Aurory — starszej, pełnej mitów. Aurora odeszła w morze, dosłownie, bo zniknęła w wodzie, jakby chciała zapaść się w legendę. Esther „odziedziczyła” listy, wskazówki i zadrę. Oczywiście, również wrażenie, że coś przemilczano, coś, czego nie rozumiała. Jej podróż prowadzi przez Danię i Wyspy Owcze, przez historie, które siostra po sobie zostawiła, przez rozmowy z kobietami znającymi Aurorę lepiej, niż Esther się spodziewała. To opowieść o miłości, o rozpaczy i poczuciu winy, o tym, jak łatwo jest w kimś widzieć mit zamiast człowieka, i jak trudno po stracie zbudować siebie od nowa.
Najbardziej spodobała mi się nie oprawa graficzna (choć holograficzne litery na brzegu okładki sprawiają, iż nawet światło wydaje się częścią tej książki), ale to, jak bardzo ta historia mówi głosem kobiety, która długo milczała. Esther uczy się mówić. Nie tylko po „aurorowemu” — głośno, błyskotliwie — lecz po swojemu: cicho, z dużym wzruszeniem. Każda z siedmiu tytułowych „skór” to metafora etapu w tej drodze: od zaciśniętego gardła po pełne wypowiedzenie siebie. Lubię, gdy Ringland prowadzi czytelnika przez te warstwy powoli, bez dydaktyki, raczej z czułością. Bohaterka dojrzewa nie dzięki wielkim wydarzeniom, ale małym odkryciom: warto spojrzeć komuś w oczy, warto zapytać, a czasem prawda jest mniej straszna niż wyobrażenia.
„Siedem skór Esther Wilding” to książka, która zostaje na długo — nie z powodu fabularnych zwrotów, tylko nastroju i emocji osiadających w człowieku jak sól na skórze po kąpieli w morzu. To opowieść o stracie, bliskości, i o tym, że nie zawsze trzeba wszystko rozumieć, by móc iść dalej. Czasami wystarczy odważyć się poszukać własnego głosu. Dla mnie ta powieść była spokojnym szeptem. I może właśnie dlatego miała taką siłę.